CH7 - หมัดพยัคฆ์
แปลโดย PolarBear.
*** ก่อนอื่นขอโทษ ที่หายไป นานครับ เนื่องจากช่วงนี้ติดภาระกิจหลายๆ อย่าง + กับไม่ค่อยสบาย จึงทำให้หายไปพักนึง แล้วก็มีเรื่องจะแจ้งให้ท่านผู้อ่านทราบครับ ผมขอแจ้งเปลี่ยนการลงนิยาย เป็น 1 ตอน / 2 สัปดาห์ ครับ เนื่องจากช่วงนี้งานประจำผมค่อนข้างเร่ง + งานเยอะกว่าปกติครับ ถ้าสถานะการณ์กลับมาเป็นปกติ จะทำการปรับให้เป็นอัตราเดิมครับ
ฝาก Like เพจนิยาย แปลของผมด้วยครับ
เต็งชิงฉานสัมผัสพื้นเบา ๆ ด้วยเท้าของเขาและก็กระโดดไปด้านข้างในขณะที่เพิ่มระยะห่างระหว่างเขาและโดวก้าเทอรอฟ
“อย่าหนี! แกเป็นแค่ไอขี้ขลาดงั้นหรอ?” โดวก้าเทอรอฟ เริ่มกระวนกระวายใจ
เต็งชิงฉานกระโดดขึ้นไปบนหลังคาบ้าน หมัดของเขาไม่ได้รับบาดเจ็บมากนัก จากการฝึกฝนเทคนิคลับ
’หมัดเหล็ก’ มือของเขาจึงแข็งแกร่งเช่นเหล็กกล้า แม้ว่าจะปะทะกับถุงมือโลหะมันก็ไม่ได้รับบาดเจ็บ การบาดเจ็บที่แท้จริงเกิดขึ้นที่ไหล่ของเขา
เต็งชิงฉานมองที่ไหล่ของเขาที่เป็นแผลมีเลือดไหลออกมาเล็กน้อย เขาไม่เพียง แต่รู้สึกเจ็บปวดที่ไหล่ขวาเท่านั้น แต่ยังรู้สึกมีอะไรแปลก ๆ ในใจด้วย "โดวก้าเทอรอฟแข็งแรงมาก ย้อนกลับไปเมื่อตอนที่เราถูกยิงโดยกระสุนของซันซี กล้ามเนื้อภายในของเราได้รับบาดเจ็บและตอนนี้เราได้รับบาดเจ็บสาหัสอีกครั้ง ในขณะที่มันส่งผลต่อเรามากเกินไป ตอนนี้ศักยภาพของเราสามารถใช้พลังได้เพียง 50 เปอร์เซ็นต์เท่านั้น"
"กับสัตว์ประหลาดเช่นนี้ ... มีดบินของเราไร้ประโยชน์" เต็งชิงฉาน สรุปได้ในใจ
โดวก้าเทอรอฟ เยาะเย้ย: "เต็งชิงฉาน ถ้าแกกลัว แกสามารถที่จะพยายามหนี."
โดวก้าเทอรอฟ ไม่ได้กล่าวออกมาเพราะใจกว้าง แต่เพราะ …
ความเร็วของเขาไม่สามารถสู้กับเต็งชิงฉานได้
ถ้าเต็งชิงฉานต้องการที่จะหนีไม่มีทางที่เขาจะหยุดเต็งชิงฉานได้
อย่างไรก็ตามเมื่อเทียบเรื่องความเข็งแกร่งโดวก้าเทอรอฟไม่ได้กลัวเต็งชิงฉานเลย
แม้ว่าเต็งชิงฉานจะมีทักษะในการขว้างมีดบินที่เป็นเอกลักษณ์ของเขาชื่อว่า "มีดไร้สิ้นสุด" ที่ทำให้มีดแตกออกเป็นชิ้นเล็กๆ ไม่สามารถระบุทิศทางของมันได้ มันมีข้อเสียเหมือนกัน การขว้างมีดบินแล้วทำให้แตกออกเป็นชิ้นเล็กๆ ทำให้พลังทำลายของมันลดน้อยลงมาก!
เว้นเสียแต่ว่าจะโจมตีส่วนที่เปราะบางที่สุดของเขา แต่สำหรับโดวก้าเทอรอฟดูเหมือนมันจะไม่มีประโยชน์ ‘บอดี้ครัชเชอร์’ โดวก้าเทอรอฟ เขาลำตัวแข็งแกร่งและสวมเครื่องแบบพิเศษสำหรับป้องกันการซุ่มโจมตี นอกจากนี้เขายังเตรียมพร้อมที่จะสู้กับ "มีดไร้สิ้นสุด" มันเหลือแค่เพียงปกปิดใบหน้าด้วยมือเท่านั้น.
ถ้าทั้งคู่ต่อสู้กันในระยะประชิด……
เต็งชิงฉานเป็นผู้เชียวชาญศิลปะการต่อสู้สิงอี้เฉวียนและเหลืออีกเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ในการเข้าถึงระดับปรมาจารย์
อย่างไรก็ตามชายร่างใหญ่ชาวรัสเซียก็ยังเป็นคนที่น่ากลัว
โดวก้าเทอรอฟ เกิดมาพร้อมกับพลังอันยิ่งใหญ่และปกครองโลกของมวย ร่างกายของเขาแข็งเหมือนเหล็กและเขาฝึกฝนโยคะโบราณ เพื่อรวมความแข็งและความยืดหยุ่น
อย่างไรก็ตามสิ่งเขาเก่งที่สุดคือเทคนิคการล็อกข้อต่อที่เขาได้รับโดยบังเอิญในประเทศจีน หลังจากประสบความสำเร็จในการฝึกฝนแล้ว โดวก้าเทอรอฟกลายเป็นนักสู้ที่น่ากลัวที่สุดที่มีชื่อเล่นว่า ‘บอดี้ครัชเชอร์’ และเข้าร่วมกับนักฆ่าคนอื่นในระดับ S ในโลกใต้ดิน
"กลัว?"
จิตวิญญาณการต่อสู้ของเต็งชิงฉานได้โชติช่วงขึ้น "อย่าทำให้ฉันหัวเราะ!!"
หลังจากการตายของภรรยาของเขา 'เส้นทางแห่งศิลปะการต่อสู้' เป็นจุดมุ่งหมายเพียงอย่างเดียวของ เต็งชิงฉาน ตอนนี้เขาอยู่ห่างจากระดับปรมจารย์เพียงก้าวเดียว แต่ขั้นตอนนี้เป็นเหมือนกำแพงธรรมชาติและยากที่จะก้าวข้าม เมื่อมีการต่อสู้ที่เดิมพันด้วยชีวิตและความตายอาจเป็นไปได้ที่จะเข้าใจถึงสิ่งที่อยู่นอกเหนือระดับปัจจุบันของเขาและเข้าถึงระดับใหม่
การหาคู่ต่อสู้ที่เหมาะสมเป็นเรื่องยากที่จะเกิดขึ้น
ไม่ต้องคิดเลย เต็งชิงฉานจะยอมเสียโอกาสที่ดีแบบนี้ไปได้อย่างไร?
"ในที่สุดก็ตัดสินใจที่จะหยุดวิ่ง? ดีตอนนี้พร้อมที่จะตายได้แล้ว " โดวก้าเทอรอฟ ร่างกายของเขาเคลื่อนที่ราวกับสายฟ้า เขาวิ่งไปห้าก้าวอย่างต่อเนื่องมันทำให้พื้นแตกออกแล้วกระโดดขึ้นอย่างรวดเร็ว
"เข้ามา."
เต็งชิงฉาน ปล่อยมีดบินออกไปพร้อมกับเคลื่อนไหวอย่างไร้ที่ติ
เต็งชิงฉาน ปล่อยมีดบินออกไปพร้อมกับเคลื่อนไหวอย่างไร้ที่ติ
"ปั้ง!" โดวก้าเทอรอฟได้เตรียมอยู่แล้ว โดยใช้มือใหญ่ๆ ของเขาหยุดมีดที่แตกออกชิ้นเล็กๆ อย่างง่ายดาย
หลังจากป้องกันมีดบิน โดวก้าเทอรอฟยังคงอยู่ในอากาศ เต็งชิงฉานกระโดดลงมาจากหลังคา มือซ้ายของเขาบังใบหน้าของเขาอยู่ โดยใช้มือขวาของเขาเหมือนปืนใหญ่ปล่อยหมัดมุ่งตรงไปยังหัวของโดวก้าเทอรอฟ
"โอ้?" โดวก้าเทอรอฟยังคงสงบนิ่งแม้จะมีความวุ่นวายเกิดขึ้นและใช้หมัดที่เหมือนค้อนขนาดใหญ่ของเขาปะทะกับหมัดของเต็งชิงฉาน
“บูม!” “บูม!” …
หมัดทั้งสองข้างของเต็งชิงฉาน เปลี่ยนไปอย่างบ้าคลั่งและได้ปล่อยหมัดจำนวนมากซึ่งยากที่จะมองเห็นออกไป โดวก้าเทอรอฟถูกบังคับให้กระโดดออกจากพื้นขณะพยายามหลบเลี่ยง
หมัดของเต็งชิงฉาน เป็นเหมือนกับเปลวไฟและรวดเร็วราวกับดาวตก
ช่วงเวลาที่โดวก้าเทอรอฟถึงพื้นเขากระโดดขึ้นอีกครั้งอย่างไม่คาดคิด
"มนุษย์คนนี้มีร่างกายที่แข็งแกร่งอย่างน่ากลัว" เต็งชิงฉานประหลาดใจมาก เมื่อสักครู่เขาโจมตีโดนร่างกายของโดวก้าเทอรอฟ มันทำให้เขารู้สึกว่าเขาทุบลงไปที่ผ้าฝ้ายที่รองเหล็กเป็นชั้น ๆ "การมี
ร่างกายที่แข็งแกร่งเหมือนกับเหล็กและความรู้เกี่ยวกับโยคะโบราณ ทำให้เขาได้รับบาดเจ็บไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลย"
แม้ว่าเต็งชิงฉานจะตกใจกับผลลัพธ์นี้ การกระทำของเขาไม่ได้แสดงให้เห็นถึงความลังเลแม้แต่น้อย เขายังใช้ทุกส่วนของร่างกายของเขาโจมตีศัตรูอย่างฉับพลัน
"วี๊บบบ, ฮึบ .. " หน้าอกของโดวก้าเทอรอฟพองตัวขึ้นแล้วราบเรียบ ก่อนที่พลังงานภายในของเขาจะเพิ่มขึ้นอีกครั้ง เขาโห่ร้องเหมือนหมีขั้วโลกเหนือและโจมตี หมัดที่รุนแรงของเขาเหมือนปืนใหญ่ที่ยิงไม่หยุด
"ปั้ง!"
เต็งชิงฉานโก่งร่างกายของเขาจนถึงขีดจำกัด แม้แต่กระดูกสันหลังของเขายังเริ่มสั่น เขาเหมือนคันธนูที่มีชีวิตเขาปล่อยหมัดซ้ายของเขาออกไปเหมือนลูกศร
หมัดเยือกแข็งเหมือนกับลูกศรนำมาซึ่งใหญ่โต มันราวกับสปีดโบ๊ทที่แล่นโต้คลื่น
เต็งชิงฉานดูเหมือนมังกร เขาเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว โดวก้าเทอรอฟยังคงไม่ได้รับบาดเจ็บจากการโจมตีจากเต็งชิงฉาน และยังโจมตีกลับอย่างต่อเนื่อง
"พรุ๊ฟ." โดวก้าเทอรอฟไม่สามารถยืนอย่างมั่นคงได้อีก เขาพ่นเลือดของเขาออกมาเล็กน้อยในดวงตาของเขาระยิบระยับ "วูฟล์มีกำลังภายในที่แข็งแกร่งมาก จนสามารถทำให้ฉันได้รับบาดเจ็บได้ มีเพียงเทคนิคเดียวที่จะทำให้ฉันสามารถเอาชนะเขาได้" เต็งชิงฉานตกใจมากถ้าเป็นเขาที่โดนทักษะหมัดเยือกแข็งถึงแปดหมัดเขาคงได้รับบาดเจ็บสาหัส
"ชิส์!"
โดวก้าเทอรอฟใช้มือจับข้อมือของเต็งชิงฉาน
"ฮ่าๆ" ด้วยการใช้โอกาสนี้โดวก้าเทอรอฟดึงเต็งชิงฉานไปทางเขาและใช้การเตะกวาดที่เขาคุ้นเคย!
เทคนิคการชกมวยใต้ดินเป็นเทคนิคที่น่ากลัวที่สุด
"เทคนิคการล็อคข้อต่องั้นหรอ?" เขารู้สึกเจ็บปวดที่ข้อมือของเขาราวกับโดนเข็มเจาะ เต็งชิงฉานส่งกำลังภายในของเขาไปที่แขนของเขาในขณะที่การเปลี่ยนนิ้วมือของเขาเป็นเกลียวที่พร้อมจะระเบิดนิ้วมือของฝ่ายตรงข้ามได้ เช่นเดียวกับปลาโคลน, หมัดซ้ายของเขาก็หลุดออกจากการจับ
ทันทีที่มือซ้ายของเขาหลุดออกก็ปรากฏลูกเตะตามมา
ขาของโดวก้าเทอรอฟเหมือนมีดที่แหลมคมโจมตีไปที่หน้าอกของเต็งชิงฉาน ด้วยสัญชาตญาณเต็งชิงฉานของก้มตัวลงสามสิบเซนติเมตรเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกโจมตี แต่ ... มีเสียงกระดูกแตกดังขึ้นมาเต็งชิงฉานอาเจียนออกมาเป็นเลือดและถูกเตะออกไปไกล
"ไม่ดีแล้ว!" ขณะที่เต็งชิงฉานล้มลงกับพื้นดิน; ใบหน้าของเขาซีดลง
พื้นดินสั่น!
โดวก้าเทอรอฟหัวเราะเสียงดังกึกก้องพร้อมกับวิ่งเข้าไปหาเต็งชิงฉานเหมือนลูกกลิ้ง
เต็งชิงฉานกับสายตาที่เต็มไปด้วยเส้นเลือด เขาแทงนิ้วมือเข้าไปในพื้นคอนกรีตและใช้เท้าเหยียบพื้น เขาพุ่งไปข้างหน้าเหมือนกับหนังสติ๊กที่ยิงลูกหิน เขาเหวี่ยงหมัดขวาเป็นแนวโค้งขนาดใหญ่และต่อยไปทางโดวก้าเทอรอฟ
"ฮ่า ๆ ... ." โดวก้าเทอรอฟตอบโต้ทันทีและเตะใส่เต็งชิงฉานอย่างดุเดือด
"บ้อง ... !" มือขวาของเต็งชิงฉานกำหมัดและโจมตีไปที่หน้าแข้งของโดวก้าเทอรอฟ แม้ว่าเต็งชิงฉานจะรู้สึกเจ็บปวดมากที่มือของเขา เขายังคงใช้เทคนิคที่เป็นเอกลักษณ์ของเขาเองด้วยมือขวาของเขาเพื่อโจมตีหน้าอกของโดวก้าเทอรอฟ
ในเวลาเดียวกันใบหน้าของเต็งชิงฉานก็แดงขึ้น เขาใช้เอวเป็นศูนย์กลางและบิดร่างกายของเขา พลังงานทั้งหมดจากกล้ามเนื้อของเขาแล่นไปที่มือซ้ายของเขา กล้ามเนื้อทั้งหมดในมือซ้ายนั้นยืดตัวขึ้นมากเส้นเลือดสีเขียวโผล่ขึ้นเมื่อเทียบกับมือขวาของเขามือซ้ายมีความเร็วมากกว่าเกือบสองเท่าเร็ว พุ่งตรงไปยังหน้าอกของโดวก้าเทอรอฟ
"อ้า !!" โดวก้าเทอรอฟโกรธด้วยความเจ็บปวดและเหวี่ยงหมัดพุ่งเข้าใส่หัวของเต็งชิงฉาน
ถ้าหมัดนี้ของโดวก้าเทอรอฟโจมตีโดนหัวของเต็งชิงฉาน เขาจะต้องตายย!
"พุ่งไปข้างหน้า ไม่มีวันถ่อยหลังกลับ .. "
ตอนที่เต็งชิงฉานกำลังคิดว่าเขาจะล้มเหลวหรือสำเร็จ เขาก็รู้สึกได้ถึงความหมายที่แท้จริงของการต่อยหมัด พลังแผ่ซ่านไปทั่วกระดูกแขนซ้ายทั้งหมดและเริ่มสั่นสะเทือนจนพลังที่น่าอัศจรรย์นี้แผ่ซ่านจากไหล่ของเขาไปหยั่งหมัดของเขา
"โฮ๊กกกก" อาจได้ยินเสียงคำรามเบา ๆ แต่ลึกซึ้งของพยัคฆ์
"ฮู้ววววว!!"
ราวกับกระสุนปืนที่ยิงออกจากปืนใหญ่ หมัดซ้ายของเต็งชิงฉานชนกับหน้าอกของโดวก้าเทอรอฟ มันเหมือนดาวตกที่ตกลงมา ด้วยความทรงพลังจากหมัดของเต็งชิงฉานมันได้หักซี่โครงของเป้าหมายของเขาซึ่งมีรางกายแข็งแกร่งเหมือนกับเหล็ก อวัยวะภายในร่างกายของโดวก้าเทอรอฟถูกบดขยี้จากการโจมตีที่น่าตกตะลึงนี้และพลังชีวิตของเขาหายไปอย่างรวดเร็ว
ร่างกายของโดวก้าเทอรอฟสั่นสะท้านและการโจมตีของเขาซึ่งมุ่งเป้าไปที่หัวของเต็งชิงฉาน สูญเสียพลังของมันไปในทันที ขณะที่มันโดนหัวมันไม่สามารถสร้างความเสียหายแม้แต่ผิว
"นี่!!"
โดวก้าเทอรอฟยังคงจ้องมองด้วยความประหลาดใจในขณะที่เขายังไม่อยากเชื่อว่าการป้องกันของเขาจะถูกทำลายลงด้วยการชกเพียงครั้งเดียว ขณะที่ร่างของเขาล้มลงบนพื้นดินวิสัยทัศน์ของเขากลายเป็นมืดลงทันที
"พู่ววว" เต็งชิงฉานไม่สามารถยืนขึ้นไหวและอาเจียนเป็นเลือดออกมา เขาถูกเตะโดยโดวก้าเทอรอฟกระดูกซี่โครงหักสองซี่ซึ่งทำให้อวัยวะภายในของเขาบอบช้ำอย่างหนัก
ในสถานการณ์เช่นนี้เต็งชิงฉานไม่สามารถต่อสู้ได้นาน ดังนั้นเขาจึงกล้าที่จะใช้ทักษะที่แข็งแกร่งที่สุดและที่อันตรายที่สุดของเขา
หมัดพยัคฆ์!!
ในหมัดห้าธาตุของสิงอี้, หมัดผ่าเป็นเหมือนขวาน, หมัดทะลายเป็นเหมือนลูกธนู, หมัดทะลวงเป็นเหมือนสกรูหมุนเป็นเกลียว, หมัดขวางเป็นเหมือนคานและหมัดปืนใหญ่มันเป็นเหมือนกับชื่อของมัน หมัดปืนใหญ่เป็นจุดสูงสุดหมัดห้าธาตุของสิงอี้ และ "หมัดพยัคฆ์" เป็นส่วนผสมของ พยัคฆ์ และ หมักปืนใหญ่ ดังนั้นพลังของมันจึงสูงกว่าหมัดปืนใหญ่ปกติและเป็นอาวุธลับของตระกูลเต็งที่อยู่ต่างประเทศ
แม้ว่าหมัดพยัคฆ์ จะมีพลังทำลายมากที่สุด แต่ก็มีข้อดีและข้อเสียที่สอดคล้องกัน
ข้อเสียของทักษะที่แข็งแกร่งที่สุดของเขาก็คือเมื่อเขาใช้มันแล้ว เขาจะไม่สามารถใช้ทักษะอื่นในช่วงเวลาหนึ่ง ถ้าเขาไม่ได้ฆ่าศัตรูด้วยทักษะนี้อีกฝ่ายสามารถคว้าโอกาสนี้ฆ่าเขาได้อย่างง่ายดาย!
ถึงแม้ว่าหมัดพยัคฆ์มีพลังทำลายมาก แต่มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเอาชนะโดวก้าเทอรอฟได้ ใครจะคิดว่าช่วงเวลาความเป็นความตายของเต็งชิงฉาน เขาจะสามารถสัมผัสกับประตูของระดับปรมจารย์ได้
เมื่อเข้าถึงระดับปรมจารย์แล้ว ระดับที่สูงขึ้นหมายความว่าคุณสามารถใช้พลังของกล้ามเนื้อและกระดูกได้อย่างสมบูรณ์แบบ เมื่อความแข็งแกร่งของกระดูกของคนๆ หนึ่งถูกปลดปล่อยไปสู่ระดับสูงสุด มันจะทำให้เกิดการเคลื่อนไหวซึ่งจะทำให้เกิดเสียงดัง ราวกับเสียงคำรามของสัตว์ได้ เช่นเดียวกับสักครู่ที่ผ่านมาเมื่อเขาใช้หมัดพยัคฆ์เขาก็ปล่อยเสียงคำรามของพยัคฆ์ออกมา
" นั่นก็คือ…"
เต็งชิงฉานไม่อาจปิดบังความสุขในสายตาของเขาได้ หลังจากการตายของภรรยาของเขา เขาไม่เคยรู้สึกเหมือนตอนนี้เลย
ยังไงก็ก็ตาม เป้าหมายของผู้เชี่ยวชาญด้านศิลปะการต่อสู้ คือการบรรลุระดับปรมจารย์!!!
ตอนนี้เขาสามารถควบคุมกล้ามเนื้อ ความแข็งแกร่งกระดูกและความแข็งแกร่งภายในที่ซึมซับไปทั่วทั้งร่างกายและเส้นลมปราณได้อย่างสมบูรณ์แบบ เขาจะสามารถปลดปล่อยเสียงคำรามของพยัคฆ์และมังกรด้วยการชกหรือเตะแต่ละครั้ง อย่างไรก็ตามเต็งชิงฉานใช้หมัดที่แข็งแกร่งที่สุดของเขา - หมัดพยัคฆ์และมันปล่อยเสียงคำรามออกมาเบามากๆ เขายังคงไม่สามารถเข้าไปในประตูของระดับปรมจารย์
"ความรู้สึกนี้ ... " เต็งชิงฉานจำได้อย่างชัดเจนเวลาที่เขาปลดปล่อยหมัดออกมา
จดจำช่วงเวลานั้นด้วยตัวเอง เต็งชิงฉานไม่สามารถยิ้มได้ ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกเจ็บที่อกและไอออกมา
"ฉันได้รับบาดเจ็บสาหัสและฉันไม่สามารถอยู่ที่นี่อีกต่อไปได้" กระต่ายมีสามโพรงที่จะไป เต็งชิงฉานเตรียมพร้อมที่จะจัดการกับศัตรูของเขาและได้เช่าสถานที่บางแห่งเพื่อพักอยู่ที่เมืองหยางโจว เขาไม่ได้กลับเข้าไปในบ้านของเขา เขาใช้มือข้างนึงแตะหน้าอกของเขาและเดินช้าๆไปที่กำแพงถัดจากเขา ขณะที่พยุงตัวเองด้วยมืออีกข้างหนึ่งทาบบนกำแพง เขาก็กระโดดออกไป
ในลานบ้านที่ถูกทำลายมือสังหารระดับ S สองคน, 'นักแม่นปืน' ซันซี และ ‘บอดี้ครัชเชอร์’ โดวก้า
เทอรอฟ ถูกปล่อยให้เป็นตายบนพื้นโดยปราศจากร่องรอยของการมีชีวิต
